1956 yılının Nisan ayında düşmüşüm dünyanın çarkına.Babamın Bağlamasından çıkan ezgilerdi benim ninnilerim. Çorumda babamın Öğretmen olması nedeniyle,köyden köye savrularak yoğrulduk bu kültürün sevdasıyla.Her Alevi kökenli insanlarımızın evini süslediği gibi,bizimde evimizin duvarına yaslanmıştı Bağlama.Her zaman kendisini saygıyla andığım öğretmenim Nefise KAVAKLI’nın mandolininden süzülen sesler ve bana olan çabasını unutmam mümkünmü.Bu dönemlerdi Anadolu deryasına çoşkun akan koca Irmak Mahzuni Şerif ile Kirveliğe ikrarımız.Dünyama hakim olan bu güzel,sevdasına sevdamı kattı, bana “insan” olmanın doyumsuzluğunu tattırdı. İlk 1974 yılında kendisine yazdığım “PİR MAHZUNİ” adlı şiirimi dinlemesinin ardından,bundan sonra ‘Küçük Mahzuni’ yerine gerçek adım olan, Meftuni diye çağrılmamı istemişti.1978 yılının sonlarına doğru geldiğim Almanyada iki aylık ikametimden sonra,Hollandaya geldim.1979 yılının Mayıs ayından bu yana resmi olarak ikamet etmekteyim.1982 yılında,Sevdasına doyamadığım anamın bedensel gidişinden sonra,Halk müziği bende daha yoğunluk kazandı.Türkülere verdim acılarımı,Türkülerden aldım Sevdamı.Karınca kararı Türkülü yüreğim olsun istiyorum.
Türkülerin ve Türkülü yüreğin önünde saygıyla eğiliyorum.
Yüreğinizin ta ortasından öpüyorum.
24 Ocak 2004
PİR MAHZUNİ
Bak perişan, bir haldeyim.
Gelde beni, gör MAHZUNİ.
Sarplara düşmüş, yoldayım.
Kurtar nolur, Pir MAHZUNİ.
Özlemim, senden geliyor.
Açmış, güllerim soluyor.
Tanrı, ellere gülüyor.
Sende beni, sor MAHZUNİ.
Kışlara, dönüştü yazım.
Hiç kimseye, geçmez sözüm.
MEFTUNİ, kirvense sazım.
Alıp düzen, ver MAHZUNİ.
1974 Çorum.